Nie lubię podatków. W moim zawodzie to wręcz grzech popełnić takie zdanie – nie można przecenić wagi daniny dla państwa.
Niemniej jednak słuchając ostatnimi dniami wypowiedzi mojego dawnego towarzysza z lat dziecięcych, tego tuż po chwili na „Misia Uszatka” dochodzę do wniosku, że podatki wszak potrzebne nie są. Przecież żyjemy w Szwajcarii narodów.
Muszę w końcu zmienić paszport. Ciągle mam tam PL
Ale cóż, podatków nie lubiłam nigdy – ale raczej jako dziedzina prawa niż comiesięczny obowiązek.
Przeglądając jeden z ostatnich artykułów na portalu prawo.pl nie mogłam jednak nie pozwolić sobie na kilka słów w temacie ostatnio sporządzanej przeze mnie skargi do WSA na interpretację Indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, w przedmiocie opodatkowania podatkiem VAT pewnej warszawskiej wspólnoty mieszkaniowej.
Czytając wspomnianą interpretację, pozwoliłam sobie na ponowne sięgnięcie do jej tekstu. Trzeci raz też był.
Naprawdę nie byłam w stanie pojąć w jakim celu przelano na papier 8 stron tekstu, czysto teoretycznego, aby odnieść się do sytuacji mojego Klienta w pięciu zdaniach na 1/3 strony formatu A4.
Nie czekając więc na rozstrzygnięcie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (skarga została złożona zaledwie kilak dni temu) pozwolę sobie przybliżyć Wam stan faktyczny i chętnie poznam Wasze zdanie.
Otóż kilka słów o faktach.
Wspólnota Mieszkaniowa podpisała w formie aktu notarialnego umowę ustanowienia służebności gruntowej z Miastem Stołecznym Warszawa dla nieruchomości wspólnej stanowiącej zabudowaną działkę. Wspólnota nie należy ani do zbyt dużych ani też małych – blisko 60 lokali wystarczy aby uznać ją za średnią.
Jej wielkość nie miała jednak większego znaczenia, gdy przed kilkoma laty decyzją lokalizacji inwestycji celu publicznego, przesądzono o położeniu pod jej budynkiem linii metra. Metra, co istotne, od dawna działającego już.
Czy taki podziemny sąsiad może mieć jakieś „plusy”? Raczej małe i jeśli już to z logo NBP. Wspólnota zawarła więc umowę o ustanowieniu służebności gruntowej na korzystanie z zajętego już pasa gruntu podziemnego w zamian za co utrzymała jednorazowe wynagrodzenie.
Wspólnota będąc więc jedynie niezadowolonym i bezsilnym sąsiadem tej „kreciej” inwestycji, otrzymując wspomniane wynagrodzenie, zwróciła się z pytaniem do organu podatkowego, czy przychód uzyskany z ustanowionej na powyższych warunkach i w powyższych okolicznościach służebności gruntowej, podziemnej części działki powinien być wliczony do wartości sprzedaży zgodnie z art. 113 ustawy o podatku od towarów i usług.
Wspólnota wskazywała, iż w jej ocenie nie prowadzi działalności gospodarczej, stąd uzyskane wynagrodzenie za ustanowienie służebności nie powinno być objęte podatkiem VAT. Wspólnota z oczywistych względów nie miała żadnego wpływu na decyzje przebiegu inwestycji której dotyczyła służebność, gdyż jej położenie i przebieg, co jest faktem powszechnie znanym, nie jest uzależnione od wyrażenia zgody przez właściciela danej nieruchomości i ma charakter decyzji władczych – w tym przypadku decyzji lokalizacji celu publicznego.
Ustanowienie służebności przez wnioskującą wspólnotę, miało więc charakter czynności związanych z prawidłową gospodarką nieruchomością wspólną. Nie stanowi i nigdy w opisanym stanie faktycznym nie mogło stanowić, czynności wskazującej na wykonywanie przez wspólnotę działalności gospodarczej. Dodatkowo wnioskująca Wspólnota nigdy wcześniej nie zawierała podobnych umów. Jej położenie również uniemożliwia stwierdzenie, iż służebności takie, a co za tym idzie wynagrodzenie z nimi związane mogą być zawierane w przyszłości. Teren wspólnoty nie ma charakteru zarobkowego w tym zakresie, a zawieranie umów ustanawiających służebności nie stanowi formy czy przejawu działalności gospodarczej Wspólnoty.
Wspólnota wskazała, iż sam fakt ustanowienia służebności jak i wynagrodzenie za ustanowienie służebności nie są więc przejawem działań komercyjnych, gospodarczych wspólnoty a zapewnieniem prawidłowego gospodarki interesami wspólnoty i nieruchomości wobec zaistniałego niezależnie od wspólnoty stanu faktycznego.
Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej wydał interpretację indywidualną (podatkową), w której stwierdził, iż w świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wspólnoty mieszkaniowej jest nieprawidłowe.
Organ wskazał m.in., iż ustanowienie służebności przez wspólnotę wnioskującą, nie ma charakteru czynności pomocniczych, nie są to bowiem czynności, które nie są związane z zasadniczą działalnością wnioskodawcy, a przychody z ich tytułu są bezpośrednim, stałym i koniecznym uzupełnieniem tej działalności.
Z tak prezentowanym stanowiskiem wspólnota nie mogła się zgodzić, co skutkowało złożeniem skargi do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego.
Podniesionymi zarzutami wobec samej treści interpretacji były m.in. naruszenie zasady zaufania do organu podatkowego.
Z zaciekawieniem oczekuję na rozpatrzenie sporządzonej w imieniu wspólnoty skargi.
{ 0 komentarze… dodaj teraz swój }